مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
بررسی اثرات کشندگی و دورکنندگی اسانس برگبو، Laurus nobilis و اکالیپتوس،Eucalyptus camaldulensis روی شتهی مومی کلم، Brevicoryne brassicae
1
11
FA
سیده بنت الهدی
حسینی امین
دانشکده کشاورزی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
amin_hoda@yahoo.com
شهرام
شاهرخی
موسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، تهران، ایران
shahrokhi1629@yahoo.com
فرامرز
علینیا
موسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، تهران، ایران
محمود
خسرو شاهلی
دانشکدهی کشاورزی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران
10.22092/bcpp.2013.100595
شتهی مومی کلم (<em>Brevicoryne brassicae</em>) از آفات مهم گیاهان خانوادهی چلیپاییان از جمله انواع کلم و کلزا میباشد. در این تحقیق، بهمنظور بررسی میزان تاثیر اسانسهای گیاهی در کنترل این شته، اثر اسانس برگ دو گیاه دارویی اکالیپتوس (<em>Eucalyptus camaldulensis</em>)وبرگبو (<em>Laurus nobilis</em>)روی فرم بیبال حشرات کامل شتهی مذکور مورد مطالعه قرار گرفت. برای تعیین LC<sub>50</sub>، از غلظتهای کشنده 80-20 درصد اسانسها به روش قطرهگذاری استفاده شد. برای این منظور، آزمایش زیستسنجی در پنج تکرار در شرایط دمایی 1±25 درجهی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دورهی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. در هر تکرار تعداد 10 حشرهی کامل شتهی مومی کلم روی یک دیسک برگی کلم درون پتریدیش قرار داده شد. نتایج بهدست آمده، اثر تماسی اسانس هر دو گیاه را روی حشرات کامل شتهی مومی کلم نشان داد. مقدار LC<sub>50</sub> جمعیت شته، برای اسانسهای برگبو و اکالیپتوس بهترتیب 11563 و 16835 پیپیام بهدست آمد که تاثیر بیشتر اسانس برگ بو را نسبت به اسانس اکالیپتوس نشان داد. اسانس این دو گیاه باعث کاهش باروری و طول عمر حشرات کامل شتهی مومی کلم نسبت به تیمار شاهد شدند. اسانس برگبو در مقایسه با اسانس اکالیپتوس در کاهش صفات مذکور تاثیر بیشتری داشت. اسانس برگبو، باروری و طول عمر حشرات کامل شتهی مومی کلم را بهترتیب 47/45 و 78/32 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. همچنین بررسی میزان دورکنندگی اسانس برگبو و اکالیپتوس با استفاده از دستگاه بویاییسنج نشان داد که با افزایش غلظت، درصد دورکنندگی اسانس هر دو گیاه مذکور روی شتهی مومی کلم افزایش یافت، ولی میزان دورکنندگی اسانس برگبو بیشتر از اسانس اکالیپتوس بود. بهطوری که میزان دورکنندگی اسانس برگبو 67/86% و اسانس اکالیپتوس 10% بهدست آمد. استخراج اسانس دو گیاه دارویی برگ بو و اکالیپتوس بهروش تقطیر با آب و شناسایی ترکیبات آن با استفاده از دستگاه گازکروماتوگرافی- مساسپکترومتری (GC-MS) نیز نشان داد که 1,8-cineole (یکی از ترکیبات دارای خاصیت حشرهکشی) بیشترین درصد ترکیبات تشکیل دهندهی اسانس هر دو گیاه دارویی را تشکیل داده، بهطوری که 50/25 درصد از ترکیبات اسانس برگبو و 14/35 درصد از ترکیبات اسانس اکالیپتوس را به خود اختصاص داد.
زیست سنجی,اسانس,LC50,شتهی مومی کلم,گازکروماتوگرافی,اسپکترومتری
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100595.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100595_a8ac4d91a8255b0a54d28802b19978e2.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
مطالعهی برخی از مکانیسمهای آنتاگونیستی جدایههای قارچ Talaromyces flavus علیه Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum عوامل بیماری پژمردگی در چند محصول زراعی مهم
13
28
FA
لاله
نراقی
0000-0001-5767-2498
گروه بیماریشناسی گیاهی دانشکدهی کشاورزی و منابع طبیعی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
lale_naraghi@yahoo.com
اصغر
حیدری
بخش تحقیقات بیماریهای گیاهان، مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران
heidari1384@yahoo.com
سعید
رضایی
گروه بیماریشناسی گیاهی دانشکدهی کشاورزی و منابع طبیعی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
محمد
رضوی
گروه بیماریشناسی گیاهی دانشکدهی کشاورزی و منابع طبیعی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
mrazavi39@yahoo.ca
10.22092/bcpp.2013.100596
پژمردگی ورتیسلیومی از مهمترین بیماریهای گیاهان زراعی از قبیل پنبه، گوجهفرنگی، سیبزمینی و خیار گلخانهای محسوب شده و باعث وارد شدن خسارات فراوان به این محصولات مهم میشود. کنترل بیولوژیک میتواند یکی از مناسبترین روشها جهت مدیریت این بیماری باشد. در این پژوهش، برای بررسی مکانیسمهای آنتاگونیستی <em>Talaromyces flavus</em>، ابتدا عوامل بیماریزا و قارچ آنتاگونیست <em>T. flavus</em> از مناطق کشت گیاهان فوق بهترتیب توسط محیط کشتهای Komada وTF جداسازی شد. سپس، مکانیسمهای آنتاگونیستی آنها از جمله میکوپارازیتیسم، تولید ترکیبات فرار و غیرفرار روی رشد عوامل بیماریزای فوق مطالعه گردید. در این پژوهش، 60 جدایهی <em>T. flavus</em> استفاده شد که بهترتیب 23، 15، 14 و 8 جدایه به مناطق کشت پنبه، گوجهفرنگی، سیبزمینی و خیار گلخانهای تعلق داشت. برای پنبه و سیبزمینی با عوامل پژمردگی <em>Verticillium dahliae</em> و <em>Verticillium albo-atrum</em>، بیشترین میانگین درصد بازدارندگی (51/81 و 93/64) بهترتیب توسط جدایههای TF-Co-G-1 وTF-Po-V-48 بهدست آمد و در هر دو جدایه، ترکیبات غیرفرار بیشترین تأثیر را روی بازدارندگی رشد عامل بیماریزا نشان دادند. درحالیکه، برای گوجهفرنگی و خیار گلخانهای با عامل بیماریزای <em>V. albo-atrum</em>، بیشترین میانگین درصد بازدارندگی (67/73 و 78/54) بهترتیب توسط جدایههای TF-To-V-31 و TF-Cu-V-60 موجب شد. براساس بررسیهای انجامشده، مؤثرترین مکانیسم بازدارندگی این دو جدایه، تولید ترکیبات فرار بود.
Talaromyces flavus,مکانیسمهای آنتاگونیستی,Verticillium dahliae,Verticillium albo-atrum,پنبه,سیبزمینی,گوجهفرنگی,خیار گلخانهای
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100596.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100596_9e72993337eb15863de3375974093f8f.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
استفاده از سیستم بینایی ماشین در ارزیابی توانایی کنترل بیولوژیک دو مخمر آنتاگونیست در تلفیق با سیلیکون علیه کپک آبی میوهی سیب
29
39
FA
لیلا
فراهانی
گروه گیاه پزشکی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
lfarahani@alumni.ut.ac.ir
حسن رضا
اعتباریان
گروه گیاه پزشکی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
حدیث
محسنی تکلو
دانشکدهی مهندسی کامپیوتر، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
حشمت اله
امینیان
گروه گیاه پزشکی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
نوازاله
صاحبانی
گروه گیاه پزشکی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
10.22092/bcpp.2013.100597
در حال حاضر اندازهگیری شدت بیماری در مراکز پژوهشی با استفاده از وسایل دستی و یا از طریق مقیاسدهی چشمی بیان میشود. با گسترش چشمگیر علوم رایانهای در اندازهگیری دقیق و سریع شدت بیماری، پژوهشی بهمنظور ارزیابی پتانسیل کنترل بیولوژیک دو مخمر <em>Pichia guilliermondii </em>(A6)و<em>Candida membranifaciens </em>(A4)در تلفیق با سیلیکون (Si) در غلظتهای 1/0%، 3/0% و 5/0% و ترکیب آنها در کنترل جدایههای P1 و P2 از قارچ <em>Penicillium expansum</em>در دمای 20 درجهی سلسیوس انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که مخمرهای A4 و A6 بهطور معنیداری سبب کنترل کپک آبی میوهی سیب شدند. تلفیق این مخمرها با Si کنترل بهمراتب بیشتر بیماری را در پی داشت. استخراج خصوصیات آماری از ناحیهی بافت آلوده در کانالهای قرمز R، سبز G و آبی B تصاویر دیجیتال آنها نشان داد که میانگین آبی 70/0=R<sup>2</sup> بیشترین اهمیت و انحراف معیار سبز با 43/0=R<sup>2</sup> کمترین اهمیت را در شناسایی گروههای آماری شدت بیماری داشتند. تحلیل تشخیص خطی با استفاده از صفات میانگین آبی، میانگین سبز، انحراف معیار آبی، انحراف معیار قرمز، ضریب کشیدگی سبز، انحراف معیار سبز سبب شناسایی گروههای آماری شدت بیماری با دقت 80% شد. نتایج کلی این پژوهش نشان می دهد که رنگ توصیفگر قدرتمندی است که میتوان از آن برای اندازهگیری شدت بیماری و اندازهگیری میزان کنترل کنندگی بیماری کپک آبی میوهی سیب (در مقایسه با شاهد) بهرهگرفت.
Pichia guilliermondi Candida membranifaciens؛ Penicillium expansum؛,LDA
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100597.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100597_4ec1d87252c4a1e454bbe4852fcfaf09.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
بررسی کارآیی چند جدایهی بومی تریکودرما در کنترل بیولوژیک پوسیدگی ریشهی چغندرقند با عامل Pythium aphanidermatum در شرایط گلخانه
41
52
FA
محبوبه
عبدالهی
دانشکدهی کشاورزی ، دانشگاه صنعتی شاهرود
فرخنده
امتی
بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شاهرود
مسعود
ذاکر
بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شاهرود
mzakerus@yahoo.com
10.22092/bcpp.2013.100598
بیماری پوسیدگی پیتیومی ریشهی چغندرقند با عامل <em>Pythium aphanidermatum</em> یکی از بیماریهای مهم خسارتزای این محصول در ایران میباشد. کنترل شیمیایی این بیماری چندان موفقیتآمیز نبوده است، بنابراین کنترل آن با عوامل بیولوژیک از جمله جدایههای تریکودرما میتواند بهعنوان جایگزینی مناسب برای مدیریت این بیماری تلقی گردد. بررسی میزان کارآیی جدایههای تریکودرما در کنترل این بیماری در شرایط گلخانه طی پژوهشی در طول سالهای 87–1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی شاهرود انجام گرفت. از بین 22 جدایهی تریکودرمای بهدست آمده از مزارع چغندرکاری شهرستان شاهرود، تعداد 7 جدایه متعلق به چهار گونهی <em>Trichoderma harzianum</em>، <em>T. longibrachatum</em>، <em>T. koningii</em> و <em>T. erinaceum</em> که در روش کشت متقابل و تولید ترکیبات فرار و غیرفرار کارآیی خوبی در بازداری از رشد میسلیومی عامل بیماری از خود نشان داده بودند، جهت بررسیهای گلخانهای انتخاب شدند. از بین آنها گونهی <em>T. erinaceum</em> برای میکوفلور ایران جدید میباشد. در آزمایشات گلخانهای از دو روش اختلاط مایهی تریکودرما با خاک و آغشته نمودن بذور (بذرمال یا تیماربذر) استفاده شد. نتایج کلی این پژوهش نشان داد که پوشش دادن بذر چغندرقند با قارچ آنتاگونیست تریکودرما یا اضافه کردن آن به خاک تأثیر چشمگیری در کنترل بیماری در مقایسه با شاهد آلوده دارد. براساس نتایج کلی این پژوهش، جدایهی 2736 <em>-</em> <em>T. harzianum</em> بهترین تأثیر را درکنترل بیماری از خود نشان داد و در هر دو روش بهمیزان حدود 70 درصد قادر به کنترل بیماری بود.
چغندرقند,بیوکنترل,Trichoderma,پوسیدگی ریشه,Pythium aphanidermatum
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100598.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100598_d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
کنترل بیولوژیک بیماری بلاست مرکبات با استفاده از چند گونه مخمر بهدست آمده از باغات مرکبات شمال ایران
53
64
FA
فرید
بیکی
گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
f.beiki@gmail.com
ابراهیم
محمدی گل تپه
گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
emgoltape@modares.ac.ir
حشمت اله
رحیمیان
دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
rahimian.h@gmail.com
مسعود
شمس بخش
گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
shamsbakhsh@modares.ac.ir
علی
برزگر
دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
آنتونی
بوسکت
گروه میکروبیولوژی، دانشگاه UIB، اسپانیا
جرج
لالوکات
گروه میکروبیولوژی، دانشگاه UIB، اسپانیا
10.22092/bcpp.2015.100599
بلاست مرکبات یکی از مهمترین بیماریهای مرکبات در استانهای شمالی کشور میباشد که توسط چند گونه از باکتری بیمارگر سودوموناس (<em>Pseudomonas </em>spp.) ایجاد میشود. این بیماری در شرایط اقلیمی مساعد، خسارتهای قابل توجهی را به باغات مرکبات وارد میسازد. در این بررسی، سعی شد تا از باغات مرکبات شمال کشور، مخمرهایی جداسازی و معرفی شوند که دارای توان کنترل بیولوژیک قابل قبولی علیه این بیمارگر باشند. ارزیابی در شرایط گلخانهبا مایهزنی یک جدایه از باکتری بیماریزای<em>Pseudomonas syringae</em> روی رقم نارنج صورت گرفت. پاشش مخمر سه بار و با فاصله هایزمانی دو روزه انجام شد و پس از آن، مایهزنی بیمارگر صورت گرفت. تجزیهو تحلیل آماری نتایج آزمایش براساس طرح بلوکهای کامل تصادفی و مقایسهی میانگینها با استفاده از آزمون چند دامنهی دانکن اجرا شد. برای شناسایی جدایههای برتر، ناحیهی ITS آنها با بهکارگیری پرایمرهای ITS1 و ITS4 تکثیر و تعیین توالی شد. با مقایسهی نتایج در پایگاه اینترنتی NCBI، مخمرهای<em>Sporobolomyces ruberrimus</em><em>، </em><em>Cryptococcus albidus</em>، <em>C. magnus</em> و <em>Rhodotorula </em>sp<em>.</em>. بهعنوان آنتاگونیستهای برتر شناسایی شدند. براساس نتایج، <em>S. ruberrimus</em>مؤثرترین مخمر بوده و بیماری را بهتر از سایر گونهها کنترل نمود.
کنترل بیولوژیک,بلاست مرکبات,Pseudomonas,Sporobolomyces,Cryptococcus و Rhodotorula
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100599.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100599_03045ee1cb230600b16e8492503c6d32.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
تأثیر باکتریWolbachia بر پاسخهای بویایی و قدرت پارازیتیسم زنبور Trichogramma brassicae در شرایط آزمایشگاهی
65
79
FA
شهرام
فرخی
0000-0002-3056-0610
مؤسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک
shahram.farrokhi@gmail.com
جلال
شیرازی
0000-0001-9303-8056
مؤسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک
jalal.shirazi@gmail.com
محمدرضا
عطاران
مؤسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک
10.22092/bcpp.2013.100600
زنبورهای تریکوگراما به عنوان پارازیتویید تخم و عامل کنترل بیولوژیک بالپولکداران زیانآور در سطح وسیعی مورد استفاده قرار میگیرند. این زنبورهای هاپلودیپلویید دارای دو شیوهی تولیدمثلی شامل نرزایی و مادهزایی میباشند که مادهزایی آنها اغلب بهدلیل حضور باکتری <em>Wolbachia</em>بهصورت همزیست درون سلولی است. طی سالهای اخیر استفاده از زنبورهای مادهزا و جمعیتهای تکجنسی به عنوان شیوهای جهت افزایش کارایی کنترل بیولوژیک مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق بهمنظور بررسی تأثیر این باکتری بر ویژگیهای رفتاری و قدرت پراکنش و میزان پارازیتیسم زنبورهای مادهزا، جمعیتهای دوجنسی (B) و مادهزای (BW<sup>+</sup>) زنبور <em>Trichogramma brassicae</em>(اکوتیپ بابلسر) در قالب آزمایشهای بویایی سنجی و همچنین رهاسازی روی بوتههای ذرت در دمای 25 درجه سلسیوس اتاق حرارت ثابت با یکدیگر مقایسه شدند. نتایجی که با استفاده از بویاییسنج لولهای Y شکل بدست آمد، نشان داد که باکتری<em> Wolbachia</em> در زنبورهای مادهی اکوتیپ بابلسر که آلودگی آن بهصورت مختلط میباشد، اثر منفی بر قدرت شناسایی و ردیابی رایحهی ناشی از آب و عسل و تخم میزبان واسط و نیز تولید فرمون جنسی آنها تحمیل نمیکند. نتایج آزمایش رهاسازی نیز حاکی از آن است که تفاوت معنیداری بین تعداد تخم پارازیت شده بهازای هر زنبور ماده از جمعیتهای مورد آزمایش وجود ندارد. اما بر اساس محاسبات، با رهاسازی 100 عدد زنبور (شامل زنبورهای نر در جمعیت دوجنسی)، بهطور میانگین تعداد دسته تخم بیشتری بهوسیلهی جمعیت مادهزا (01/6) در مقایسه با جمعیت دوجنسی (88/2) پارازیته میشود. در مجموع چنین نتیجهگیری میشود که رهاسازی این لاین مادهزای زنبور تریکوگراما در شرایط طبیعی میتواند از کارایی نسبی بیشتری در برنامههای کنترل بیولوژیک برخوردار باشد.
Trichogramma brassicae,جمعیت تکجنسی,Wolbachia,بویاییسنج Y شکل,مادهزایی,پراکنش,ذرت
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100600.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100600_61826789174abd0f54bc300956a644b8.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
بررسی برخی ویژگی های زیستی سن شکارگر Arma custos در پرورش آزمایشگاهی
81
90
FA
جعفر
محقق نیشابوری
بخش تحقیقات سن، موسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران، ایران
mohaghegh@iripp.ir
10.22092/bcpp.2013.100601
سن <em>Arma custos</em> از شکارگرهای عمومی عرصههای طبیعی است که بهویژه از لارو پروانهها و قاببالان تغذیه میکند. برای مطالعهی زیستشناسی و پارامترهای تولیدمثلی آن، کلنی آزمایشگاهی این شکارگر روی پروانهی مومخوار <em>Galleria mellonella</em> در دمای 1±25 درجهی سلسیوس، رطوبت نسبی 60-70 % و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی ایجاد شد. نتایج حاصله نشان داد که میانگین دوران نشو ونمای تخم و پنج سن پورگی شکارگر بهترتیب 02/0±30/7، 03/0±25/4، 03/0±96/4، 02/0±69/4، 02/0±46/5 و 02/0±15/8 روز بود. درصد بقای کلی در مراحل فوق بهترتیب 89%، 84%، 75%، 67%، 63% و 55% بهدست آمد. دوران نشو و نمای حشرات ماده (11/0±96/34 روز) بهطور معنیداری از سنهای نر (08/0±59/34 روز) طولانیتر بود. در بررسی دموگرافی این شکارگر پارامترهای نرخ ذاتی و نهایی افزایش جمعیت (روز<sup>1-</sup>)، نرخ ناخالص و خالص تولید مثل (تخم) و طول دورهی یک نسل (روز) بهترتیب 0579/0، 0597/1، 2/106، 44/35 و 579/61 برآورد شد. سن بهینهی حذف کلنی روز چهل و ششم عمر حشرات کامل تعیین شد. استفاده از این یافتهها بهمنظور ادامهی مطالعه پیرامون این سن شکارگر مورد بحث قرار گرفته است.
پرورش آزمایشگاهی,نرخ برداشت از کلنی,سنهای شکارگر,Heteroptera,Asopinae,Arma custos
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100601.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100601_9dc2519ce5e82632f7eeae6dfebff8bc.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
بررسی اثرات تلفیقی سرکهی چوب و تیکمپوست بر بیماریهای پوسیدگی ریشه و زوال بوته و پوسیدگی ذغالی ریشه خربزه
91
101
FA
مهین
صابری
دانشکدهی کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آشتیان، ایران
mahinsaberi2@gmail.com
حسن
عسکری
000000015091006x
مؤسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران، ایران
r.marzban@areeo.ac.ir
ابوالفضل
سرپله
مؤسسهی تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران، ایران
asarpeleh@yahoo.com
10.22092/bcpp.2013.100602
پوسیدگی ریشه و زوال بوتهبا عامل <em>Monosporascus cannonballus</em> و پوسیدگی ذغالی ریشه بر اثر <em>Macrophomina phaseolina</em> از بیماریهای مهم خربزه در اکثر مناطق کشت آن در ایران میباشد. در این پژوهش، اثرات ضد قارچی سرکهی چوب بر رشد این قارچها در شرایط آزمایشگاه به همراه تأثیر توأم سرکهی چوب و تیکمپوست، درکنترل <em>M. cannonballus</em> در گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. بررسی متابولیتهای سرکهی چوب با اضافه نمودن قرصهای قارچی فعال و جوان به تشتکهای حاوی محیط کشت PDA با غلظتهای 025/0، 05/0، 125/0، 25/0، 37/0، 5/0، 75/0 و 0 درصد حجمی سرکهی چوب انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیبات سرکهی چوب باعث کاهش معنیدار رشد میسیلیومی <em> </em><em>M. cannonballus</em>و <em>M. phaseolina</em> در سطح %5 شدند. در گلخانه بذور خربزه در خاک گلدانهای حاوی %15 حجمی تیکمپوست و آلوده به <em>M. cannonballus</em>کشت گردید. سه غلظت از سرکهیچوب (125/0، 25/0 و 5/0) که بیشترین کارایی را در بررسیهای آزمایشگاهی داشتند، به خاک گلدانها اضافه شدند. ارزیابی تیمارها نشان داد که هر سه غلظت سرکهی چوب باعث کاهش معنیدار شدت بیماری نسبت به شاهد شدند. همچنین تلفیق سرکهی چوب و تیکمپوست، سبب کاهش شدت بیماری به میزان 94 درصد و افزایش وزن ریشه و تاج گیاه به میزان 8 و 25 درصد در مقایسه با شاهد گردید (05/0=α).
بیماری های خاکبرد,قارچ ایستایی,مواد با منشا طبیعی,تحریک کنندهی رشد,پیرولیگنیوس اسید
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100602.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100602_50eb7c7c36ce93a1a2fa6e1c18d4f691.pdf
مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور
Iranian Research Institute of Plant Protection
مهار زیستی در گیاهپزشکی
2322-4223
2423-5148
1
1
2013
08
23
اولین گزارش زنبور (Dolichomitus kriechbaumeri (Hymenoptera: Ichneumonidae پارازیتویید لارو سوسک شاخکبلند Cerambyx dux در ایران
103
105
FA
حبیب
عباسی پور
گروه گیاهپزشکی دانشگاه شاهد- تهران
habbasipour@yahoo.com
غلامحسین
حسن شاهی
گروه گیاهپزشکی دانشگاه شاهد- تهران
hasanshahi.entomo@yahoo.com
ریجیو
جوسیلا
موزه جانورشناسی- دانشگاه تورکو – فنلاند
10.22092/bcpp.2013.100603
طی نمونهبرداریهایی که از باغهای زردآلوی مناطق شمالی استان فارس انجام گرفت یک پارازیتویید لاروی سوسک شاخکبلند روزاسه شناسایی شد. این گونه با نام علمی <em>Dolichomitus kriechbaumeri</em> (Hym.: Ichneumonidae: Pimplinae: Ephialtini) تاکنون از ایران گزارش نشده است و برای اولین بار از ایران از روی این آفت گزارش میگردد.
سوسک شاخکبلند,Dolichomitus kriechbaumeri,پارازیتویید,ایران
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100603.html
https://jbiocontrol.areeo.ac.ir/article_100603_d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e.pdf