مهار زیستی بیماری پوسیدگی طوقه برنج با استفاده از برخی قارچ‌های آنتاگونیست

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

2 گروه گیاه‌پزشکی، موسسه آموزش عالی دیلمان، لاهیجان، ایران

چکیده

بیماری پوسیدگی طوقه برنج با عامل Fusarium fujikuroi از بیماری­های مهم برنج در دنیا و ایران می‌باشد که مدیریت تلفیقی آن با روش­های مختلف اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش به منظور دستیابی به جدایه­های آنتاگونیست قارچی مناسب برای مهار زیستی این بیماری، اثر چهار جدایه از Trichoderma spp. و سه جدایه از Aspergillus spp .، روی قارچ بیمارگرF. fujikuroi با استفاده از روش­های کشت متقابل، کشت روی اسلاید، متابولیت­های فرّار و متابولیت­های غیرفرّار در آزمایشگاه بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد که در کشت متقابل جدایه T. harzianum با 81/81 درصد موثرترین جدایه در مهار رشد میسلیومی بیمارگربود. در روش متابولیت­های فرار، جدایه­هایT. harzianum  و T. virens، با 33/73 درصد مؤثرترین جدایه­ها در مهار رشد میسلیومی F. fujikuroi بودند. در روش متابولیت­های غیرفرّار، جدایه­های A. awamori، T. viride وT. koningi بیشترین درصد مهار F. fujikuroi را از خود نشان دادند. در روش کشت روی اسلاید تمامی جدایه­های متعلق به Trichoderma  و Aspergillus در مهار بیمارگر موفق بودند. این جدایه­های قارچی روی گیاه برنج در شرایط گلخانه مایه­زنی شدند. تمامی قارچ­های مایه­زنی شده قادر به کاهش شدت بیماری در گیاهان تیمار شدهبودندکه جدایه­هایT. harzianum و T. virens به­ترتیببا کاهش شدت بیماری به میزان 83 و 79 درصد مؤثرترین قارچ­ها در بررسی­های گلخانه‌ای بودند. همچنین به‌کارگیری همه جدایه­های مورد مطالعه در گلخانه موجب افزایش ارتفاع، وزن تر و وزن خشک اندام هوایی و ریشه در حضور قارچ عامل بیماری در مقایسه با شاهد بیمار گردید. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین تیمارها تفاوت معنی­دار قارچ­های مورد استفاده در مطالعات گلخانه‌ای به جز در صفت وزن خشک را نشان داد. با توجه به نتایج به­دست آمده از بررسی­های بیوکنترل در آزمایشگاه و گلخانه، جدایه­هایT. harzianum، T. virens و T. viride مؤثرترین آنتاگونیست­هادر کنترل بیماری پوسیدگی طوقه برنج بودند.

کلیدواژه‌ها


Abdollahzadeh, J., Mohammadi Golpteh, A. & Rouhani, H. 2006. Investigation of biocontrol of crown and root rot of sunflower (Sclerotinia sclerotiorum) by Trichoderma species in laboratory condition. Journal of Agricultural Science, 12(1): 43–55. (In Persian with English summary).
Akrami, M. & Ibrahimev, M. 2010. Evaluation of different combination of Trichoderma species for controlling Fusarium rot of chickpea. Journal of Crop Ecophysiology, 4(2): 75–84. (In Persian with English summary).
Amirsadeghi, S., Sharifi Tehrani, A. & Hedjaroud, G.A. 1992. Effects of several fungicides and antagonist fungi (Trichoderma spp.) on eggplant sclerotinia (S. sclerotiorum). M. Sc. thesis, University of Tehran, Iran. (In Persian with English summary)
Araghi, M.M., & Rahnama, K. 2008. Evaluation of biological control of Fusarium graminearum by two antagonist fungi Trichoderma virens and Trichoderma harzianum in vitro. Pajouhesh–Va–Sazandegi, 81: 197–199. (In Persian with English summary)
Asadi, F., Alaei, H., Saberi Riseh, R. & Zeynadini Riseh, A. 2019. The effect of beneficial Trichoderma species isolated from sodic and saline soils to control Fusarium root rot of cucumber (Fusarium solani). Biocontrol in Plant Protection. 6(2): 43–55. (In Persian with English summary)
Benitez, T., Rincon, A.M., Limon, M.C. & Codon, A.C. 2004. Biocontrol mechanisms of Trichoderma strains. International Microbiology, 7: 249–260.
Bertrand, P.F. & Gottwald, T.R. 1997. Evaluation of fungicides for pecan disease control. pp. 179–181. In: Hickey, K.D., (ed). Methods for Evaluating Pesticides for Control of Plant Pathogens. Oxford and IHB Publisher, Calcatte, India.
Bissett, J. 1984. A revision of the genus Trichoderma. I. Section Longibrachiatum sec. nov. Canadian Journal of Botany, 62(5): 924–931.
Carvalho, D.D.C., Junior, M.L., Martins, I, Inglis, P.W. & Mello, S.C.M. 2014. Biological control of Fusarium oxysporum f. sp. phaseoli by Trichoderma harzianum and its use for common bean seed treatment.Tropical Plant Pathology, 39(5): 384–391.
de Hoog, G.S., Guarro, J., Gene, J. & Figueras, M.J. 2000. Atlas of clinical fungi. 2nd edition. Centraalbureau voor Schimmelcultures, Utrecht.
de Melo,I.S. & Faull, J.L. 2000. Parasitism of Rhizoctonia solani by strains of Trichoderma spp. Scientia Agricola, 57 (1): doi.org/10.1590/S0103–90162000000100010
Gams, W. & Bissett, J. 1998. Morphology and identification of Trichoderma. pp. 3–34. In: Kubicek, C.P., Harman, G.E., (eds), Trichoderma and Gliocladium. Taxonomy and Genetics, Taylor and Francis Ltd., London.Basic Biology, 1.
Hajipoor Bagheri, A., Sohani, M.M., Hassani, S.H., Babaiezad, V. & Alavi, S.M. 2015. Symbiotic effect of endophytic fungus Piriformospora indica with rice (Oryza sativa) on resistance against Bakanae disease. Cereal Research, 5(3): 219–230. (In Persian with English summary).
Horsfall, J.G. & Barratt, R.W. 1945. An improved grading system for measuring plant diseases. Phytopathology, 35: 655.
Howell, C.R., 2003. Mechanisms employed by Trichoderma species in the biological control of plant diseases: the history and evolution of current concepts. Plant Disease, 87: 4–10.
Idan, A.A.,Sijam, K., Kadir, J., Rashid, T.S., Alwa, H. K. & Alsultan, W. 2017. Biological control of Pyriculariaoryzae using antifungal compounds produced by Aspergillus niger. American Journal of Plant Sciences, 8: 2445–2460.
Javris, W.R. & Shoemaker, R.A. 1978. Taxonomic status of Fusarium oxysporum causing foot and root of tomato. Phytopathology, 68: 1679–1680.
Kato, A., Taiji, M., Kana, N., Hideaki, T. & Tuhru, T. 2012. Visualize interactions between the Bakanae disease pathogen Gibberella fujikuroi and the agent Talaromyces sp. KNB–422. Journal of General Plant Pathology, 78(1): 54–61.
Khodaei, A., Arzanlou, M. & Babai Ahari, A. 2012. Inhibitory effects of three Trichoderma species against three species of Fusarium in laboratory conditions. Journal of Agricultural Science and Sustainable production, 22(4.1): 105–115. (In Persian with English summary).
Lopes, F.C. 2011. Production of Proteolytic Enzymes by a Keratin–Degrading Aspergillus niger. Enzyme Research, 2011, 1–9.
Manimegalai, V., Ambikapathy, V. & Panneerselvam, A. 2011. Biological control of paddy brown spot caused by Bipolaris oryzae. European Journal of Experimental Biology, 1(4): 24 –28.
Matićb, S., Spadaro, D., Garibaldia, A. & Gullino, M.L. 2014. Antagonistic yeasts and thermotherapy as seed treatments to control Fusarium fujikuroi on rice. Biological Control,73: 59–67.
Menzies, J.G. 1993.Astrainof Trichoderma viride pathogenic to germinating seedlings of cucumber, pepper and tomato. Plant Pathology, 42:784–791.
Miyake. T., Kato, A., Tateishi, H. & Arie, T. 2012. Mode of action of Talaromyces sp. KNB422, A biocontrol agent against rice seedling diseases. Journal of Pesticide Science, 37(1): 56–61.
Ng, L.C., Ngadin, A., Azhari, M. & Zahari, N.A. 2015. Potential of Trichoderma spp. as biological control agents against bakanae pathogen (Fusarium fujikuoi) in rice. Asian journal of Plant Pathology, 9(2): 46–58.
Niknejad Kazempour, M., Pedramfar, H. & Ellahinia, A. 2002. Evaluation of the effect of several fungicides and antagonist fungi against Rhizoctonia solani Kuhn, the causal agent of rice sheath blight disease.  Water and Soil Science (Journal of Science and Technology of Agriculture and Natural Resources), 6(4): 151–158. (In Persian with English summary).
Padasht Dehkaee, F. 2001. Final report on the identification of biological factors controlling rice blast disease. Iran Rice Research Institute.
Padasht Dehkaee, F., Mansouri Jahaee, Sh. & Rouhani, H. 2004. The effect of antagonistic microorganisms of Guilan paddy soils on rice crown rot disease. Journal of Agricultural Science and Technology and Natural Resources, 8(1): 213–221. (In Persian with English summary).
Papavizas, G.C. 1985. Trichoderma and Gliocladium biology, ecology and the potential for biocontrol. Annual Review of Phytopathology, 23: 23–77.
Peyghami, E. 1991. Investigation of the possibility of biological control of Fusarium wilt in cucumber by Trichoderma harzianum. Journal of Agricultural Science, 27(2): 37–45. (In Persian with English summary).
Radwan, M.B., Fadel, A.M. & Mohammad, I.A.M. 2006. Biological control of Sclerotium rolfsii by using indigenous Trichoderma spp. isolates from Palestine. Hebron University Research Journal, 2(2): 27–47.
Ramesh, N.K. Naeimi, S., Rezaee, S. & Fotouhifar, K.B. 2020.Biological control of rice Bakanae disease caused by Fusarium fujikuroi using some endophytic fungi. Entomology and Phytopathology, 87(2): 281–296. (In Persian with English summary).
Safari Motlagh, M.R., Padasht Dehkaee, F. & Hedjaroud, G.A. 2005. Rice brown spot disease and evaluation of the response of some rice cultivars to it. Journal of Science and Technology of Agriculture and Natural Resources, 9(2): 171–182. (In Persian with English summary).
Singleton, L., Mmihail, J.D. & Rush, C.M. 1992. Methods for research on soil borne phytopathogenic. Fungi APS Press, USA. 265 pp.
Sivakumar, D., Wilson Wijeratnam, R.S., Wijesundera, R.L.C., Marikar, F.M.T. & Abeyesekere, M. 2000. Antagonistic effect of Trichoderma harzianum on postharvest pathogens of rambutan (Nephelium lappaceum). Phytoparasitica,28(3): 240–247.
Sun, S.K. & Snyder, W.C. 1981.The Bakanae disease of the rice plant. pp. 104–113. In: Nelson, P.E., Toussoun, T.A. & Cook, R.J. (eds). Fusarium disease, biology and taxonomy, The Pennsylvania State University press, University Park, London.
Vakili, D. & Okkhovat, M. 1997. Rice, planting, holding and harvesting, Farabi Publications, Tehran. (In Persian with English summary).
Weindling, R. 1932. Trichoderma lignorumas a parasite of other fungi. Phytopathology, 22: 837–845.
White, T.J., Bruns, T., Lee, S. & Taylor, J.V. 1990. Amplification and direct sequencing of fungal ribosomal RNA genes for phylogenetics. pp. 315–322. In: Innis, M.A., Gelfand, D.H., Sninsky, J.J. & White, T.J. (eds.), PCR Protocols: A guide to methods and applications, Academic Press, New York.
Zhong, S. & Steffenson, B.J. 2001. Virulence and molecular diversity in Cochliobolus sativus. Phytopathology, 91(5): 469–476.