ارزیابی ایزوله های قارچ بیماریزای حشرات Paecilomyces fumosoroseus (Deutromycotina: Hyphomycetes) برای کنترل سفید بالک پنبه Bemisia tabaci (Hemiptera: Aleyrodidae)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه مدیریت جنگل، دانشکده جنگل داری، دانشگاه UPM

2 گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه UPM

چکیده

سفیدبالک پنبه یکی از آفات مهم در اقلیم‌های مختلف کشاورزی از جمله مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری و همچنین محصولات گلخانه‌ایی می‌باشد.به‌منظور به‌دست آوردن یک عامل قارچی مؤثر برای کنترل این سفیدبالک تعداد ده ایزوله از قارچ P. fumosoroseus در مقابل آفت مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. قدرت جوانه‌زنی کنیدی‌های قارچ با کشت آن‌ها در محیط کشت PDA بعد از 24 ساعت در دمای 1±24 درجه‌ی‌سانتی‌گراد اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که درصد جوانه‌زنی کنیدی‌ها 100، 100، 1+98، 1+97 ، 1+96، 100، 1+95، 100، 2±98 و 1±97 درصد به‌ترتیب برای ایزوله‌های P.F.upm ، 49P.F. ، 24P.F.،40P.F.، 29P.F. ، 16 P.F.، 1P.F. ، 2P.F. ، 12P.F. بود. میزان تلفات مراحل مختلف رشدی سفیدبالک پنبه (تخم، پوره‌ی سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم) بر اثر ده ایزوله از قارچ P. fumosoroseus با غلظت
 106× 1 کنیدی در میلی‌لیتر در شرایط آزمایشگاه بررسی گردید. نتایج نشان داد که تلفات برای تخم، پوره‌ی سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم به‌ترتیب 91-42 درصد، 90-38 درصد، 89-37 درصد و 86-41 درصد بوده‌است. و ایزوله‌ی P.F.upm با ایجاد تلفات 91، 90، 86 و 89 درصد به‌ترتیب برای تخم، پوره سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم بیشترین تأثیر را در مرگ و میر بین ده ایزوله به خود اختصاص داده است. تلفات ایجاد شده بر اثر ایزوله‌های دیگر بین 76-47، 74-38، 85-37 و 84-41 درصد به‌ترتیب برای تخم، پوره‌ی سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم بوده است. تفاوت معنی‌داری بین مراحل رشدی آفت دیده می‌شود و یک رابط همبستگی خیلی قوی بین مراحل رشدی و ایزوله‌های قارچی مشاهده شد. غلظت های مختلف ایزوله P.F.upm ، 108× 1،107× 1، 106× 1، 105× 1و 105× 1کنیدی در میلی‌لیتر جهت ارزیابی LD50 انتخاب گردید و نتایج نشان داد که بعد از 6 روز تلفات در غلظت108× 1برای پوره‌ی سن دوم به 95 درصد رسید و بین غلظت‌های به‌کار گرفته شده تفاوت معنی‌داری ملاحظه گردید وLC50  برای این ایزوله روی پوره‌ی سن دوم بعد از 6 روز 105×77/2 کنیدی در میلی‌لیتر به‌دست‌آمد. نتایج نشان داد که ایزوله‌ی P.F.upm که از آلودگی طبیعی سفیدبالک پنبه به‌دست آمده بود بیشترین تأثیر را نسبت به سایر ایزوله‌های مورد بررسی داشته است. اگرچه لازم است این نتایج در شرایط مزرعه نیز بررسی شود.

 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

Abbott, W. S. 1925. Method of Computing the Effectiveness of an Insecticide. Journal of Economic Entomology, 18: 265-267.
Burges, H. D. 1998. Formulation of Microbial Biopesticides. Kluwer Academic Publishers, 412 pp.
Burges, H. D., & Thompson, E. M. 1971. Standardization and Assay of Microbial Insecticides. Academic Press, , London & New York.
Chandlaer, D., Heala, J. B., & Gillespie, T. 1993. Germination of the Entomopathogenic Fungus Verticillium lecanii on Scales of the Glasshouse Whitefly Trialeurodes vaporariorum. Biocontrol Science and Technology, 3: 161-164.
Cuthbertson, A. G. S., Walters, K. F. A., & Carola, D. 2005. Compatibility of the entomopathogenic fungus Lecanicillium muscarium and insecticides for eradication of sweetpotato whitefly, Bemisia tabaci.Mycopathologia, 160: 35–41.
Faria, M., & Wraight, S. P. 2001. Biological control of Bemisia tabaci with fungi. Crop Protection, 20: 767–778.
Ferron, P. 1978. Biological control of insect pests by endomogenous fungi. Annual Review of Entomology, 23 (1): 409-442.
Hall, R. A. 1982. Control of whitefly, Trialeurodes and cotton aphid, Aphis gossypii in glasshouses by two isolates of the fungus, Verticillium lecanii. Annals of Applied Biology,101(1): 1–11.
Kitazawa, K., Fujisawa, I. & Imabayashi, S.  1984. Isolation of Verticillium lecanii (Zimm.) Viegas affecting aphids and greenhouse whitefly in Japan. Annals of the Phytopathological Society of Japan, 50: 574-581.
Lacey, L. A., Fransen, J. J., & Carruthers, R., 1996. Global distribution of naturally occurring fungi of Bemisia, their biologies and use as biological control agents. In: Gerling, D., Mayer, R. T. (Eds.), Bemisia. 1995: Taxonomy, Biology, Damage and Management. Intercept, Andover, Hants, UK, pp. 401–433
Latgé, J. P., & Papierok, B. 1988. Aphids Their Biology, Natural Enemies and Control. Elsevier Science, Vol. B.
Malumphy, C., Suarez, M. B., Glover, R., Boonham, N., & Collins, D. W. 2007. Morphological and molecular evidence supporting the validity of Trialeurodes lauri and T. ricini (Hemiptera: Sternorrhyncha: Aleyrodidae). European Journal of Entomology,104: 295–301.
Masuda, T. a. O. K. 1992. Pathogenicity of Verticillium lecanii isolates to whitefly and aphids. Japanese Journal of Applied Entomology and Zoology, 36: 239–245.
Moore, D., & Prior, C. 1993. The potential of mycoinsecticides.Biocontrol News and Information, 14: 31N-40N.
Oliveira, M. R. V., Henneberry, T. J., & Anderson, P. 2001. History, current status, and collaborative researchprojects for Bemisia tabaci Crop Protection, 20: 709–723.
Sevimab, A., Demira, I., Tanyelia, E., & Demirbağa, Z. 2009. Screening of entomopathogenic fungi against the European spruce bark beetle, Dendroctonus micans (Coleoptera: Scolytidae). Biocontrol Science and Technology, 20 (1): 3-11.
Suh, S.-J., & Hodges, G. S. 2008. Key to the Korean species of whiteflies (Hemiptera: Aleyrodidae). Journal of Asia-Pacific Entomology, 11: 123-131.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار