فرمنتاسیون و فرمولاسیون قارچ آنتاگونیست Trichoderma asperellum برای کنترل زیستی بیماری مرگ گیاهچه چغندر قند

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

2 دانشیار،موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

3 دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

10.22092/bcpp.2022.128528

چکیده

مبارزه زیستی با بیماری‌های گیاهی با استفاده از قارچ‌ها و باکتری‌های آنتاگونیست به‌عنوان یک جایگزین مناسب برای سموم شیمیایی که زیان‌های بهداشتی فراوان داشته و نیز آلوده‌کننده محیط زیست می‌باشند، پذیرفته شده است. از مهمترین محدودیت‌های عوامل کنترل زیستی عدم کار‌ایی کامل آن‌ها در شرایط مزرعه به سبب نداشتن پایداری و دردسترس نبودن فرمولاسیون‌های مناسب و کاربردی می‌باشد. در این پژوهش، با استفاده از دو سویه قارچ آنتاگونیستTrichoderma asperellum  و بستر کشت سبوس برنج، ترکیب معدنی کائولن و ترکیبات آلی کربوکسی متیل سلولز و نیز صمغ عربی، چهار فرمولاسیون زیستی تهیه شد تا تاثیر آن‌ها در شرایط مزرعه در کنترل بیماری مرگ گیاهچه چغندرقند بررسی شود. بدین منظور ابتدا دو سویه از قارچ آنتاگونیست T. asperellum انتخاب شده و سوسپانسیون اسپور این جدایه‌ها با سبوس برنج به‌عنوان بستر کشت، مخلوط شده و در انکوباتور در دمای 25 درجه سلسیوس به مدت دو ماه قرار داده شد تا اسپورهای قارچ‌ها بر روی بستر، تکثیر شده و سطح بستر را کاملا بپوشاند (انجام واکنش فرمنتاسیون). ترکیبات پودری تهیه شده سپس جهت تهیه فرمولاسیون‌های زیستی، درمرحله بعد با پودر معدنی کاِئولن (به نسبت 20% وزن بسترهای کلونیزه شده) به‌عنوان حامل یا پرکننده و نیز با ترکیبات کربوکسی متیل سلولز و صمغ عربی (هرکدام به میزان 1% وزن بستر های کلونیزه شده) به عنوان چسباننده مخلوط شده و تعداد چهار فرمولاسیون زیستی جدید  با کد های شناسایی Ka–CMC–Ta4, Ka–CMC–Ta5, Ka–AG–Ta4 و Ka–AG–Ta5 تهیه گردید. در ضمن قابلیت  ماندگاری (Shelf life) فرمولاسیون‌های تهیه شده در زمان‌ها و دماهای مختلف تعیین گردید. علاوه بر آن، برخی خواص فیزیکی و شیمیایی مهم فرمولاسیون‌ها مانند pH، رطوبت نسبی و قابلیت سوسپانسیون شوندگی نیز محاسبه و تعیین شد.

کلیدواژه‌ها


Ardakani, S., Heydari, A., Khorasani, N. & Arjmandi, R. 2010. Development of new bioformulations of Pseudomonas fluorescens and evaluation of these products against damping–off of cotton seedlings. Journal of Plant Pathology, 92(1): 83–88.
Ershad, J. & Shirazi, G. 1997. Sugar beet damping–off disease Iranian Journal of Plant Disease. 35: 243–249.
Chet, I., Harman, G.E. & Baker, R. 2007. Trichoderma hamatum: Its Hyphal Interactions with Rhizoctonia solani and Pythium spp Microbial Ecology, 7(1): 29–38.
Draycott, A.P. 2006. Sugar beet. Blackwell publishing, 474pp.
Herr, L.J. 1996. Sugar beet diseases incited by Rhizoctonia species. In: Rhizoctonia species: Taxonomy, Molecular Biology, Ecology, Pathology and Disease Control, eds. Sneh, B., Jabaji–Hare, S., Neate, S. and Dijst, G. Kluwer Academic Publishers, 341–350.
Heydari, A. & Misaghi, I.J. 2003. The role of rhizosphere bacteria in herbicide–mediated increase in Rhizoctonia solani–induced cotton seedling damping–off. Plant & Soil, 257: 391–396.
Heydari, A. & Pessarakli, M. 2010. A review on biological control of fungal plant pathogens using microbial antagonists. Journal of Biological Sciences, 10(4): 272–290.
Huang, J.W. & Huang, H.C. 2000. A formulated container medium suppressive to Rhizoctonia damping– off of cabbage. Botany Bulletin Academic Scince, 41: 49–56.
Jorjani, M., Heydari, A., Zamanizadeh, H.R., Rezaee, S. & Naraghi, L. 2013. Controlling sugar beet mortality disease by application of new bioformulations. Journal of Plant Protection Research, 52(3): 303–307.
Kakvan, N., Heydari, A., Zamanizadeh, H., Rezaee, S. & Naraghi, L. 2013. Development of new bioformulations using Trichoderma and Talaromyces fungal antagonists for biological control of sugar beet damping–off disease. Crop Protection, 53: 80–84.
Marois, J.J., Fravel, D.R. & Papavizas, G.C. 1984. Ability of Talaromyces flavus to occupy the rhizosphere. Soil Biol. Biochem, 16(4): 387–390.
Naeimi, S., Khosravi, V., Nouri, M.Z., Hoda, H., Vágvölgyi, C. & Kredics, L. 2019. Biological control of rice sheath blight disease with formulation of indigenous Trichoderma strains under paddy field condition. Acta Biologica Szegediensis, 63(1): 37–43.
Naeimi, S., Khosravi, V., Varga, A., Vágvölgyi, C. & Kredics, L. 2020. Screening of organic substrates for solid–state fermentation, viability and bioefficacy of Trichoderma harzianum AS12–2, a biocontrol strain against rice sheath blight disease. Agronomy, 10(9): 1258.
Naraghi, L., Heydari, A., Karimi Roozbehani, A. & Ershad, J. 2003. Isolation of Talaromyces flavus from Gorgan cotton fields and investigation of its antagonistic effects against Verticillium dahlia causal agent of cotton wilt disease. Iranian Journal of Plant Pathology, 39: 109–121.
Nikan, J., Heydari, A., Naraghi, L., Arjmandian, A. & Mahdizadeh Naraghi, R. 2018. Application of some fungal bioformulations for controlling garlic white rot disease in the field conditions. Biocontrol in Plant Protection, 5(2): 75–83.
Prathap, M. & Kumari, B.D. 2017. Bioformulation in Biological Control for Plant Diseases–A Review. International Journal of Biotech Trends and Technology, 7(3): 1–8.
Ramesh, N., Rezaee, S., Naeimi, S. & Fotouhifar, K. 2020. Evaluation of rice fungal endophytes for biological control of blast disease. BioControl in Plant Protection, 8(2): 1–17.
Rehn, V.N.C., Rehn, K.G., Mendonça–Hagle, L., Smalla, K. & Berg, K. 2007. Analysis of antagonistic interaction between Trichoderma isolates from Brazilian weeds and the soil–borne pathogen Rhizoctonia solani. Journal of Plant Disease and Protection, 14(4): 167–175.
Rouhani, H. Karimi Roozbehani, A. & Khoaparast, F. 1990. The role of Iranian isolates of Trichoderma in biological control of Rhizoctonia solani. Iranian Journal of Plant Pests and Diseases, 58(1–3): 17–35.
Yobo, K.S., Laing M.D., Hunter, C.H. & Morris, M.J. 2004. Biological control of Rhizoctonia solani by two Trichoderma species isolated from South African composted soil. South African Journal of Plant Soil, 21(3): 139–145.